كودك زيبا

دويدن كودكانه اش

عينك صورتي رنگ

روي بيني كوچكش

گريه هاي بي موقع

غرهاي كودكي اش

ديگر به اينها عادت كرده ايم

نباشد چيزي كم است

اما من به اينها نمي نگرم

من گونه هاي برآمده اش

خنده هاي شيرين

و دلبرانه اش

چشماني كه سفيدي اش

مرواريدهاي خليج را

از رو برده اند

و سياهي اش شب است

شبي براي عاشقي

دلدادگي

دجله و فرات چشمانش

پيوند عظيمي دارند

اين ابروان كشيده

را در هيچ فالي

نخواهي خواند

لبان كشيده اش

شراب برنده اي

است كه

مي پندارم كدامين

مرد خوشبخت

از جام لبانش

مست خواهد شد

از سايه ي چشمانش

از مژه هاي بلندُمجعدش

دل نخواهد كند

من تمام اينها را دوست دارم

و خودش را

با همان

لجبازي كودكانه اش