قرنهای روح من

قرنهای روح من در پی ثانیه ها گم شده اند

و روحم در تمام کاغذها

کاغذهایی کاهی

اوراقی بی ارزش

چه ارزشی دارم من

که تنها می نویسم

لبخند می زنم به کاغذها

بچه هایم هستند

می دانستی؟

...سالها در وجودم بودند

صدای گریه شان از دور می آید

غمگین می شود روح من

وقتی از لای کاغذها بیرون نمی آیم

وقتی تنها دست نوشته ام

بیرون نمی آورد کسی مرا

...امّا

تا زمانیکه داس مرگ بر نهال وجودم افتد

.من تو را با تمام شعله های درونم خواهم نوشت